“Эхлээд их хэцүү байсан. Бие минь хүнд ажилд дасаагүй байсан, би энд өдөр бүр хагас тонныг өргөж байдаг. Мэдээж миний гар бас нуруу өвдөж байв. Би түүнийг өргөхийг хүссэн. Худалдагч ч юм уу эсвэл өөр ямар ч хамаагүй ажил хийсэн нь дээр гэж би бодсон. Дараа нь энэ бүгд хэвийн болж миний бие ч дассан. Энд ажиллаж байгаа хүмүүст ч ажилдаа ч дасаж, таалагдаж эхэлсэн.

Аажмаар ажлынхаа талаар ч сайн мэдэж авсан. Бас санахын аргагүй өндөр цалин хөлсийг харлаа. Энэ бүгд намайг ийшээ татсан.

Абыдос шинээр ирж байгаа хүмүүсээ ялгадаггүй. Энэ нь эр хүн байна уу эмэгтэй хүн байна уу. Туршлагагүй залуу хүн үү эсвэл ямар нэгэн туршлага хуримтлуулсан нь юу. Бүгдэд л юу чаддагаа харуулах боломж байдаг. Үнэхээр их цалин хөлс авах. Шууд л их цалинд хүрэхгүй гэдгийг бодох хэрэгтэй. Энэ нь бүгдийг сайн сурах юм. Өнөөдрийн энэ төвшинд хүрэх хүртэл миний хувьд хагас жил зориулагдсан.

Германчуудтай ижил нөхцөл надад байна гэж би боддог. Германд ажилладаг танилууд надад бий. Тэдэнтэй яг ижил байна гэдгээ би мэддэг. Жишээ нь гипотекийн зээлийг би зөвхөн өөрийнхөө цалингаар төлчхөж дөнгөнө гэж би боддог. Гэхдээ би энд найз залуутай. Нэг л мэдэхэд би өөрийн гэсэн юмтай, гачигдалгүй болно гэдгээ мэднэ.

Бас гэр бүлтэй болж, тэднийгээ тэжээж чадна гэдгээ ч мэдэж байна. Хүүхдүүдээ тоглоомоор хангаж, амралтад явж, хүүхэд насыг нь сайхан байлгаж чадна. Эндэх барууныхны ихэнх хүмүүстэй адил байхгүй. Авч байгаа цалингаараа яаж гэр бүлээ тэжээгээд байгааг би ойлгодоггүй.

Ээж болохоороо дутах гачигдах зүйлгүй байх болно. Хүмүүсээ гэр бүлдээ зав ажилдаа цаг гаргах боломжийг олгохыг хичээдэг.”